Working on a dream

Gepubliceerd op: dinsdag 9 september 2025

Lees verder onder de foto

Nadat het 5e elftal van Sportclub Rijssen vorige week overtuigend had gewonnen, ging ik als journalistje enigszins verbaasd, maar toch tevreden naar huis. Waarom verbaasd? Als journalist moet je toch onafhankelijk verslag kunnen doen van een wedstrijd, maar ik betrapte mezelf op een stuk euforie, een gevoel dat ik erbij hoor. Misschien ben ik wel fan geworden. Maar dat kan natuurlijk niet als journalist, dus gevoel uitschakelen en op naar de volgende wedstrijd waar ik objectief verslag van mag doen.

Woensdag had ik telefonisch contact met Appie, die een beetje zenuwachtig overkwam. “Trainer afwezig, slecht weer op komst, Wessels neemt de training over en Frank Baan is er ook nog bij. Kunnen we het niveau wel vasthouden op deze manier?” Ik stelde Appie gerust, hij kalmeerde een beetje, maar begon een kwartier later alweer te foeteren dat de selectie alweer van het veld was gelopen. Volgens Appie had Frank Baan op 20 km afstand een flits gezien en was bang geworden. Geen beste voorbereiding dus.

Zaterdagochtend was ik op tijd eruit, want de wedstrijd stond al om 12:15 uur op het programma. Toen ik in Hellendoorn het sportpark op kwam, zag ik de selectie al lopen. Ik zag dat Sil en Teunissen weer aanwezig waren en Hendry was terug van zijn welverdiende vakantie. Maar toen zag ik Geert wijdbeens het sportpark opkomen. Wat zou hij hebben, zou hij geblesseerd zijn? Vorige week was hij immers eerder gestopt. Appie stelde mij gerust: “Hij hef de ketns dr of, n’n knup dr in. Ik zeg ” Pff, dat is dan wel een chiruchische ingreep geweest” maar volgens Appie was Geert bij een beunhazende dierenarts geweest en liep hij daarom wijdbeens. Nou ja gelukkig geen blessures.

Nadat ik mijn plek had ingenomen boven op het gebouwtje achter de dug-out van Sportclub Rijssen 5, zag ik het andere team al warmlopen. Een jong team dat vanuit de 3e klasse van de JO19 door is gestroomd naar de 6e klasse senioren. Ik dacht: dit kan nog wel eens pittig worden. In de verte hoorde ik muziek; het 5e elftal kwam als een groep verwilderde holbewoners het veld op en begon aan de warming-up. De tegenpartij keek en viel even stil, je zag ze denken, dus dit is de 6e klasse senioren.  Er werd gestart in een 4-3-3 opstelling met de scorende spits J. Vos in de punt. Na zij goal vorige week heeft J. Vos aangegeven dat hij liever niet meer met zijn voornaam vernoemd wordt in de verslagen, “het was toch ook niet Johan, Dennis en Marco, maar Cruijff Bergkamp en van Basten”. Een beetje respect van mijn kant dus.

Voor de aftrap hoorde ik Hans nog zenuwachtig vragen of het journalistje er wel aanwezig was. Hij moest eens weten. Vanaf de aftrap was het duidelijk dat Hellendoorn best een balletje kon trappen. Ze lieten de bal snel van kant wisselen en met gevaarlijke loopacties zetten ze steeds meer druk op de verdediging van Sportclub Rijssen. De nieuwe Rijssense verdediging met Ruud, Wessels, Randy en Teunissen hielp vakkundig alle aanvallen van Hellendoorn om zeep. Met name Wessels en Randy waren verrassend goed aan het spelen.

Na een kleine tien minuten herpakte Sportclub zich en via Sil, Matthijs en Leonard werd de bal naar voren gebracht, via Martijn naar Sil die afdrukt... ik telde deze bal al, maar latjetikker Sil schoot keihard op de lat. Dit was een waarschuwing voor Hellendoorn, want daarna bleef Sportclub Rijssen 5 met goed voetbal druk zetten. Hieruit kwamen meerdere kansen voort; J. Vos schoot net naast, Ruud kopte regelmatig net mis, en Matthijs en Sil namen het doel van de tegenstander regelmatig onder vuur. Maar het bleef 0-0. Soms heb je van die wedstrijden waarbij je denkt: deze wedstrijd heeft een vleugje bravoure nodig. Dat je dan ziet dat keeper Ditsel met een stoïcijns gezicht de spits van Hellendoorn even het bos inkapt, is dan weer pure mazzel.

De eerste helft was voorbij en er moest wat gebeuren. Toen de tweede helft begon, viel het mij op dat de verdediging intact was gebleven, mede door het sterke spel van Wessels en Randy. Ik begreep deze keuze wel. Verder zag ik dat Arjan de speelstijl gewijzigd had naar een 4-4-2. Van Appie had ik begrepen dat hier regelmatig op getraind werd. Met Pongers en Martijn in de punt en Daan en Arthur erbij op het middenveld moest er wat gaan gebeuren.

Na vijf minuten in de tweede helft zakte Sportclub iets in, maar via Sil werd de bal over links naar Arthur gespeeld, die met een heerlijk balletje Martijn diep stuurde. Martijn bleef koel en legde de bal beheerst in het netje. Wat een aanval, wat een omzetting, heerlijk.

Pongers was in de ploeg gekomen en werd regelmatig gezocht. Wel vond ik hem nog zoekende in zijn rol als spits in een 4-4-2 opstelling. Pongers wist zijn snelheid nog niet te benutten en liep zich vaak vast. Maar na twintig minuten in de tweede helft gebeurde het: de voor Hellendoorn spreekwoordelijke deksel op de neus. Als Pongers de bal niet krijgt, dan haalt hij hem wel. Vanaf links trok hij naar rechts, waar hij de achterlijn haalde om daar drie man uitkappen, hij poort er één en trapte de bal langs de keeper in het doel. 

Superlatieven schieten ons allen te kort. De gehele bank ontplofte van euforie. Aan de andere kant van het veld stond Appie met de handen in de lucht: “Fuck Pelé, wat nou Maradona, wie heeft Pongersssss!” zelfs Suuske was aan het dansen, 0-2 en je zag bij de tegenstander het geloof wegstromen.

Toch probeerde Hellendoorn het nog wel. Met op het midden een goed voetballend blond ventje werd de aanval ingezet, Sportclub Rijssen 5, had Wessels en Randy die de gehele wedstrijd foutloos speelde. Met Dumfries-achtige slidings hielpen Wessels en Randy de aanvallen van Hellendoorn vakkundig om zeep. Toch kreeg Hellendoorn weer hoop met een balletje op de paal en een paar gevaarlijke schoten uit de tweede lijn.

Tot het moment dat Sil dacht: nu is het genoeg. Vanaf een kleine 30 meter schoot hij de bal hard en strak in de goal. De keeper was gewoon kansloos en had de bal alleen maar gehoord. Hierna was het gedaan met het verzet en dat had de scheidsrechter ook door. Volgens de technische staf van beide teams floot hij dan ook vijf minuten eerder af. Met een 3-0 winst komt de tweede beker voor Appie weer wat dichterbij. *Working on a Dream* van Bruce Springsteen werd afgespeeld. De selectie van Sportclub Rijssen is in the winning mood en Appie en Arjan spreken af dat het vat bier uit Lohausen dicht blijft tot er verloren wordt.

Ja ja, weer zo’n mooie dag. Volgende week mogen we weer, we? Ja we, ik ben fan, supporter geworden. Ik ga snel naar huis, ik ben vermaakt en heb nu al zin in volgende week wanneer de Sportclub Rijssen 5 Express doordendert naar het volgende station: Excelsior 31. De Cup-Fighters komt dr an, niet verslappen en alles geven!

Heren, tot volgende week en niet vergeten: We working on a Dream (tattoo voor Appie).