Deceptie

Gepubliceerd op: woensdag 17 september 2025

Lees verder onder de foto

Zaterdagochtend, 11:00 uur. Het journalistje word wakker en het eerste gevoel dat me overvalt, is een stukje euforie. We mogen weer. Even wat eten, onder de douche, kijken of de laptop is opgeladen, een stukje bakworst in de pan, paar vitamientjes erin, jasje aan, en dan met veel zin en goede moed op naar de Koerbelt. Want het 5e van Sportclub Rijssen speelt weer.

Ik heb twee wedstrijden vol passie mogen zien en voelen. Ik heb er echt zin in vandaag. Ik stap in mijn auto voor het ritje naar de Koerbelt, een kleine vijftien minuten. Nou ja, dat heb ik er wel voor over. In de auto klinkt op de radio het nummer “Sweet Dreams “van de Eurythmics. Het pakt me. “Sweet dreams are made of this, who am I to disagree?” Wie ben ik om te ontkennen dat het 5e van Sportclub Rijssen dit jaar niet boven zichzelf uit kan stijgen?

Wanneer ik parkeer op de grote parkeerplaats, zie ik het hoofdveld van Excelsior’31. Grote tribune en een steigerbouwwerk aan de overkant voor pers en camera. Dit was toch een prachtig strijdtoneel geweest voor de titanen van het vijfde. Maar zoals gewoonlijk zouden mijn helden hun wedstrijden afwerken op een achterafveldje. Eigenlijk niet gepast.

Nou ja, even het veld opzoeken via Voetbal.nl, en dan een mooi verdekt plekje in de bosjes opzoeken. Huh? Wat nu? In mijn voetbalapp stond de wedstrijd er niet tussen. Te mooi weer om afgelast te zijn…..anders had Appie mij toch wel gebeld. Denk dat de pagina niet goed geladen is. Via via hoor ik dat de wedstrijd op het veld achter de kantine plaatsvindt. Ik sprint weg. De mensen van Excelsior schreeuwden nog wat, maar ja, geen tijd voor. Hup, de bosjes in.

Tegen kwart over twee zijn nog steeds geen teams te bekennen. Dat is toch gek? Zeker Sportclub Rijssen 5 neemt altijd de tijd om een gedegen warming-up af te werken. Toch maar eens bellen met Appie. Gelijk de voicemail. Na nog twee keer proberen, besluit ik toch maar een keer iets in te spreken: “Hallo, u spreekt met het automatische antwoordapparaat van Arjan Petrus ter Harmsel. Op zaterdag 6 september ben ik om 20:00 uur ’s avonds naar bed gegaan. Ik heb mijn telefoon, laptop of computer niet meer aangeraakt. Mijn getuige is Marleen. Spreek uw bericht in na de piep.”

Raar. Appie reageert normaal altijd. Zou er iets met hem zijn? Hoop het niet. Het is inmiddels half drie, nog steeds niemand op het veld, en ik begin zenuwachtig te worden. Ik voel dat ik in paniek raak.

Appie heeft mij ooit een nummer gegeven dat ik alleen in noodgevallen mag bellen: Frank Baan. Appie’s beste vriend, steun en toeverlaat. U kent deze persoon nog niet, omdat hij er bijna nooit meer is. Frank schijnt een knetterharde verdediger te zijn geweest, volgens Appie een man met een gouden rechter en een gouden hart.

Ik bel Frank. Hij zegt dat de wedstrijd eruit is gehaald? Nou ja, daar weet ik niks van. "Ja," zegt Frank, "ik ben door in de beker."

"Je bedoelt wíj," zeg ik.
"Nee," zegt Frank, "ík. Ik ben de leider van het vijfde elftal. Ik ben de baas."

Ik neem dit ter kennis en vraag door wat er gebeurd is. Volgens Frank was er een hogere macht geweest die een mail naar de KNVB had gestuurd over het feit dat Excelsior aan competitievervalsing had gedaan. Excelsior en Hellendoorn waren uit de beker gehaald nadat bewezen was dat ze de regels hadden omzeild.

Dus... dat betekende dat het vijfde elftal door was in de beker. Ik drukte Frank weg.

De deceptie verdrong het euforische gevoel dat mij die ochtend had overvallen.Op mijn terugweg naar de auto liep ik door een poortje dat uitkwam bij Sportclub Rijssen. Het eerste van Sportclub Rijssen speelde tegen de oudste nog bestaande club van Nederland. Een mooi affiche.Ik besloot nog even te kijken.

En daar zag ik ze staan: mijn helden. Gehuld in donkerblauwe jasjes, zittend op de tribune. Het leek erop dat de selectie van de trainer een dag vrij had gekregen. Er werd een biertje gedronken en er werd gelachen.

Toen bekroop mij weer het gevoel van supporter zijn. Ik ga naar huis. Teleurgesteld dat er niet gevoetbald is, maar blij dat ik toch nog een glimp van ze heb kunnen opvangen.

De Sportclub Rijssen 5 Express dendert dus door. Volgende week komt Den Ham 6 naar de Koerbelt, om op de slachtbank te gaan liggen.

Ik stap in mijn auto, radio aan. “Sweet dreams are made of this…”