Die club, daar boven op de Belt.

Gepubliceerd op: maandag 13 oktober 2025

Lees verder onder de foto

Vrijdag, mijn werk als journalistje. De laatste tijd heb ik veel laten vallen. Geen tijd meer voor de protesten op de A12, de komende verkiezingen of zelfs de reguliere Eredivisie. Mijn handen zijn vol, aan die club boven op de belt. Die club strijdende Galliërs. Sportclub Rijssen.

Ik belde mijn redacteur. Het schijnt dat na meerdere telefoontjes en zelfs bedreigingen van ene A.t.H., ik carte blanche heb gekregen om voortaan verslag te doen van mijn geliefde clubje. Vrijdag begin ik met de voorbereiding door te kijken wie er allemaal moeten voetballen, en ja hoor: twee derby’s op het programma. En laat ik nou net van derby’s houden.

Voor de nodige informatie over het vijfde elftal bel ik uiteraard mijn steun en toeverlaat: Appie. De telefoon gaat over. Hij neemt op, maar zegt niets. Op de achtergrond hoor ik rumoer... en dan begint Appie te schreeuwen: “7-2, nu wel hè!” Wat daarna gezegd wordt, laat ik maar even achterwege. Blijkbaar was erbij Sportclub Rijssen het jaarlijkse “klaverjastoernooi” aan de gang en had Appie de finale niet gehaald. De frikandellenkampioen, Brinks, wist hiermee zijn tweede prijs van het seizoen binnen te slepen.

Toch stuurt Appie mij het nummer van Van Eden, die me vertelt dat ik de volgende ochtend op tijd bij de Koerbelt moet zijn voor de eerste derby van de dag: de kampioenswedstrijd van het JO8-team. Dus daar sta ik. 08:00 uur. In de bosjes.

Daar waren ze dan. De toekomst van Sportclub Rijssen. Je zag de focus op de jonge gezichtjes, en die gespannen blikken bij de ouders die inmiddels niets meer konden doen. Dirk Oosthoek en Benjamin Vruggink staan aan het roer van deze geoliede machine. Na de opstelling ging de JO8 los. Onze jongste helden streden voor elke bal. Mooie combinaties, knappe goals, en een klinkende 2-7 overwinning leverden een welverdiend kampioenschap op. De trots en het feest waren groots.

Jongens en meisjes van JO8: vanuit de bosjes bij Excelsior, van harte gefeliciteerd met jullie kampioenschap!

Ik besluit bij de Koerbelt te blijven. Op het hoofdveld zie ik de JO14 in actie. Net een strafschop tegen. De spits van ON legt de bal neer. De keepster van Sportclub kijkt hem strak aan. De aanloop… het schot… en dan lijkt alles in slow-motion te gaan. De bal gaat naar de hoek, maar onze keepster duikt gestrekt de hoek in. Wat een redding! Die meid kan echt keepen. Vanaf dat moment had ON niets meer in te brengen. 6-2 winst. Lekker!

Dan door naar het derde. Op de tribune zie ik Hellendoorn 5 het veld opkomen, een ploeg die ook al tegen het vijfde heeft gespeeld in de beker. Goed team. Maar volgens Appie is het derde dit seizoen ook ijzersterk. Een jong team, net overgekomen uit de JO19. En hij had gelijk. Wat een heerlijke pot voetbal! De uitblinker? Noud Schreurs. Zijn 3-1 was pure kunst: hij krijgt de bal op rechts, snijdt de zestien in, laat drie verdedigers dol achter met een dubbele schaar, en knalt de bal in de verre kruising. Puur genieten.

En dan… het toetje van de dag. De jongens van het vijfde staan al klaar bij sportclub om te vertrekken naar de derby tegen Excelsior 14. Ik loop achter hen aan en zie dat Appie, onder een jas, het terrein van Excelsior opgesmokkeld worden. Mijn helden lopen de tribune waar de kleedkamers zijn om zich om te kleden. Ik neem mijn plekje weer in, dezelfde bosjes als vanmorgen.

Tijdens de warming-up valt op dat ook Excelsior een brede selectie heeft. Net als Sportclub 5 dus genoeg wisselmogelijkheden. Voor de wedstrijd nog even een bij elkaar komen, Matthijs zweept de boel op: focus, mes tussen de tanden, alles geven. En dat doen ze.

In de eerste helft is het Sportclub Rijssen 5 dat domineert. Excelsior speelt alleen nog maar de lange bal. Na een paar gemiste kansen gebeurt het: een diepe bal van Excelsior, Sil verliest de bal in de opbouw, en pats ,1-0. Dodelijk effectief.

Maar dan! De bal wordt opnieuw ingebracht, er ontstaat een scrummage waarbij Jon zijn man slim wegzet waardoor Wessels hem beheerst binnen schuift. 1-1. Vijf minuten later gooit Wessels de bal per ongeluk in de voeten van de tegenstander, die razendsnel toeslaan: 2-1. Ai… worden dit dan de eerste verliespunten?

In de rust schijnt dat Appie gesmeekt zou hebben dat er meer gegeven moest worden, voor de punten, de eer, maar ook omdat hij vanavond naar een verjaardag in Almelo, moest en dat dan het vat bier uit Lohausen niet losgemaakt en opgedronken kon worden. 

Tweede helft. Michel komt erin, en neemt de beste man van Excelsior onder controle. Sportclub krijgt meer grip. Sil en Matthijs knokken zich het middenveld in, en het harde werken wordt beloond. Eerst een vrije trap die netjes wordt binnengekopt door Sil: 2-2. Tien minuten later is het weer raak. Martijn vliegt over rechts, geeft de bal voor op de 2e paal, waar Harbers die niet zelfzuchtig is, de bal klaarlegt voor Sil. Hoppa! 2-3. Aanval uit het boekje.

Dan volgen er meerdere situaties, pure voetbalpoëzie. Een 40-meter pass van Geert op Harbers, die de bal met Bergkampiaanse souplesse controleert. Een Zlatan-achtige omhaal van Sil, rakelings over de kruising vliegt. Maar het hoogtepunt? Peter komt in het elftal, krijgt gelijk een crosspass over de hele, neemt hem perfect aan, versnelt, en ramt dan een Van Basten-achtig schot vast op de kruising. Oef… als die had gezeten hadden we peter opgegeven voor de Puskin-award. Excelsior probeert nog iets, maar de verdediging van Sportclub tikt de bal nog even vijf minuten lang rond alsof ze FC Barcelona zijn. En dan het eindsignaal. 2-3. Ze hebben het weer geflikt.

Als dit een stripboek zou zijn, heette het: Asterix & Obelix en de ongeslagen Galliërs van het vijfde en het verdwenen 14e legioen. Want ja, twee man van Excelsior 14 kwamen na afloop bier drinken in de kantine van sportclub. De rest van het team waren ze kwijt. Na wat alcoholische versnaperingen en de nodige samenzang met het eerste elftal, dat ook hun 2e wedstrijd had gewonnen had gewonnen, was het nog lang gezellig in de kantine daarboven op de Belt.

Volgende week wacht weer een nieuwe derby. Wederom tegen Excelsior, maar een finale tegen hun achtste elftal. Team Sexy. Ook nog ongeslagen. Een mooie graadmeter. Maar hé, het blijft een derby.

Komt allen kijken. Forza di Sportclub Rijssen. Forza di Quinto.