Déjà vu in de bus naar Bemmel

Gepubliceerd op: woensdag 10 mei 2023

Lees verder onder de foto

Ik had zaterdag j.l. een soort déjà vu. In de bus naar Bemmel moest ik aan 1990 denken. Aan dat Sportclub Rijssen 1 met supporters onderweg was naar Epe, om daar een beslissingswedstrijd te spelen tegen Nunspeet voor promotie naar de 2e klasse KNVB. Nadat ze daarvoor de beslissingswedstrijden tegen DOS’37 en tegen HHC al winnend hadden afgesloten. Met een geweldig vriendenteam van grote klasse, eigen lichting zoals: Johny Tijink, Geert van ’n Bol, Freddy van ’n Stoetn, Gerko en Erwin Kok, Frank Knoef, Jan Harbers, Keeper Drenth, Freddy en Jan van Suuske, Corjan de Bruin. Kom daar in deze tijd nog eens om. Dan kom je dik in het betaald amateur voetbal terecht. En toch zag ik overeenkomsten, niet geheel op hetzelfde niveau maar toch.

Ook weer dat vriendenteam, dat geweldig presteerde en geschiedenis schreef met een ongeslagen kampioenschap en een nog nooit vertoonde prestatie in het bekerprogramma. Ik denk dat ik toen een bijdrage heb geleverd aan de promotie in 1990, omdat de jongens stijf stonden van de zenuwen en mijn speech in de bus voor een beetje humor en ontspanning zorgde. Ik verwijt mijzelf dat ik dat nu heb nagelaten. Het had er waarschijnlijk een beetje zo uit gezien. Mannen we staan vandaag voor een nieuwe uitdaging, we zijn nu eenmaal zo ver gekomen en dat is al heel erg mooi, maar nu gaan we het afmaken ook.  I had a dream vannacht, hoe dat allemaal in zijn werk ging, alleen toen ik vanmorgen wakker werd, zat ik vast aan de lakens geplakt. Dat moest een bijzonder voorteken zijn.

Ik zie nu ook weer die spanning op die bleke snuitjes, daar moeten we vanaf. Geen tactisch geneuzel, over looplijnen, inzakkende backs, hangende spitsen, maar gewoon lekker genieten. Alex von Calkhoven hebben we nog een weekje op vakantie gestuurd, die zat er helemaal doorheen na een lang seizoen. Mike gaat hem vervangen. De Oosthoekjes gaan gas geven dat weet ik gewoon. Ik vind het trouwens nog altijd jammer dat niet een van de twee, als arts in de voetsporen is getreden van Opa. Ze hebben het nog wel geprobeerd met een speciale spoed cursus maar daar schijnen de heren wat te losse handjes te hebben gehad bij vrouwelijke patiënten en werden ze van de cursus verwijderd. Zelf dachten ze op de cursus “ Artsen zonder grenzen “ te zitten. Het “ Nick “ effect , dat je niet weet naar welke Nick de bal gespeeld zal worden, zal vandaag minder een probleem zijn omdat Nick Velten door een kuitblessure niet meedoet. Ik had hem na de wedstrijd in Enter nog geadviseerd om te gorgelen met ’n dreug worstje, dat wil nog wel eens helpen, maar hij gelooft niet in kwakzalverij. Dan blijven er toch nog een paar Nicks over, Nick van Losser en Nick Haase, de serieuze kant laat ik het maar zo zeggen, die individueel maar zeker in combinatie nog voor een aantal verrassingen zullen zorgen. Daarbij hoop ik vooral op een paar goeie knikjes van Longneck Haas op doel. De Siemerinks zullen weer het cement in de ploeg zijn, degelijk, verdedigend solide en altijd opbouwend. Mooi dat ze die prachtige voetbalnamen van huis uit hebben meegekregen. Jurgen (Kliensman), Maurice (Stijn) en Bob Dylan Siemerink. Veel zal afhangen van onze fitboys, de pingeldeuzen Maarten en Reno. Zij kunnen met hun acties de wedstrijd beslissen en vooral met hun snelheid.

Over snelheid gesproken ik heb nog even het thuisfront gesproken en die waren minder enthousiast. Hun reactie: Snel, snel….. Ie hebt er niks an……. Maarten doet dat er dan ook nog even bij, naast zijn bedrijf ELMNTS in lifestyle en personal training, dat ze in korte tijd hebben opgebouwd van niks naar iets groots. Dat doet mij trouwens altijd weer denken aan mevrouw Slikkebats, die had op een gegeven moment ook een hele mooie groentezaak maar was in 1960 ook maar met “eene proeme  begunn”. Martijn “BOKKIE”, de captain na zijn weekendjeweg, verraste me onlangs nog toen het derde terugkwam met een dikke overwinning en ik vroeg wie de goals gemaakt had en hij antwoorde: Dat wee’k nit, want dee steun d’r al.

Wat belangrijk is voor zo’n team, dat is de hiërarchie, iedereen moet zijn plek kennen. Daar weten Robert, Wilco, Gert, Muel en Steven wel over mee te praten. Dit is trouwens wel iets anders dan de pikorde zoals in het 5e, dat is een natuurlijk proces, waarbij na afloop in de kleedkamer als sommige personen zich te plotseling omdraaien, zomaar 4 a 5 man aan de vlakte liggen. Zo had het kunnen gaan, maar zo ging het niet. Stel dat dit had kunnen bijdragen dan moet je jezelf toch gewoon voor de kop slaan. Sorry jongens.  Aan de andere kant was het wel weer de mooiste zaterdag van de week.

Groeten van een ouwe trouwe supporter.